|
[00058]
|
Εἰπὼν δὲ τὴν ὁδὸν τῶν ἀσεβῶν ἀπόλλυσθαι, διωρθώσατο τὰς τῶν αἱρετικῶν ὑπονοίας, οἰηθέντων τὰς οὐσίας αὐτῶν εἰς τὸ μὴ ον ἀφανίζεσθαι, ἐκ τοῦ εἰρῆσθαι·
|
|
[00059]
|
ἀλλ' η ὡσεὶ ὁ χνοῦς, ον ἐκρίπ τει ὁ ανεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς·
|
|
[00132]
|
λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ον ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτὴς, οὐ μό νον δὲ ἐμοὶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσιν τοῖς ἠγαπη κόσιν τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.
|
|
[00761]
|
Πρὸς δὲ τοὺς ἐπιμείναντας δυσσεβείᾳ καὶ τῇ κακίᾳ, ἡ τοῦ Σωτῆρος διαφθορὰ, τουτέστι τῆς σαρκὸς ἡ φύσις, η ον ὑπέμεινε θάνατος, ἀνόνητος ειναι δοκεῖ.
|
|
[01024]
|
Βδελυσ σόμενοι γὰρ ον χθὲς ἐθαύμαζον, ἐμάκρυνον ἑαυτοὺς, ταῦτα μονονουχὶ λέγοντες.
|
|
[01318]
|
Ταῖς ουν νοηταῖς εὐοσμίαις αἱ τῶν βασιλέων ηυφρανάν σε θυγατέρες, τουτέστιν ἐν τῷ καιρῷ, καθ' ον εδει τιμηθῆναί σε παρ' αὐτῶν.
|
|
[01365]
|
Προ τρεπόμενος ουν εἰς ὑπακοὴν τὴν ἐκκλησίαν ὁ λόγος, καὶ θυγάτηρ, φησὶ, Τύρου ηξει μετὰ δώρων, καὶ τὸ σὸν πρόσωπον δὲ πλου σίοι τοῦ λαοῦ λιτανεύσουσιν ἐν δώροις, οὐ γὰρ αὐτὴν προσκυνοῦσιν, ἀλλὰ τὴν κεφαλὴν αὐτῆς, ος ἐστιν ὁ Χριστὸς ον νῦν καταση μαίνει.
|
|
[01520]
|
Αγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα ποτε, η κατὰ τὸν τῆς ἀναστάσεως καιρὸν, καθ' ον τὰ ὀστᾶ ἡμῶν ὡς βοτάνη ἀνατε λεῖ.
|
|
[01857]
|
τίς δὲ αν ειη, η ὁ Μο νογένης, καὶ εἰ μὲν ειη ὁ Πάτηρ, πρὸς ον διψῶν δύναμιν καὶ δόξαν αὐτοῦ ὁ Μονογέ νης·
|
|
[01910]
|
[64.5,6] Μακάριος ον ἐξελέξω καὶ προσε λάβου·
|
|
[01915]
|
Μακάριος γὰρ, φησὶν, ον ἐξελέξω, καὶ ἐγγίζει, οὐ μόνον ον ἐξελέξω.
|
|
[01944]
|
Πρόῤῥησις δὲ ταῦτα τοῦ παρόντος καιροῦ, καθ' ον ἐν α πασι τοῖς εθνεσι ὁ τῶν ολων ὑμνεῖται Θεὸς, ὁ δεσπότης Χριστὸς υψιστος παρὰ πάντων καλεῖται.
|
|
[01969]
|
Επιφανεῖται δὲ τὸ πρό σωπον τοῦ πάντων δημιουργοῦ, τὸ πληροῦν ἡμᾶς εὐλογίας καὶ οἰκτιρμῶν, ἐπιφανέντος ἡμῖν τοῦ χαρακτῆρος τῆς ὑποστάσεως αὐ τοῦ καὶ ἐμφανίσαντος ἑαυτὸν τοῖς ἀξίοις, ἐπεὶ γὰρ εἰκών ἐστι τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου ον ὁ καθορῶν, ὁρᾷ τὸν Πατέρα.
|
|
[02004]
|
οὐδὲ γὰρ ὁ τηκόμενος κηρὸς εἰς τὸ μὴ ον καταστρέφει, εἰς δὲ τὴν τοῦ πυρὸς ἀναδίδοται οὐσίαν, ἀ πολλυμένης αὐτοῦ τῆς ποιότητος.
|
|
[02099]
|
Ταῦτα γὰρ ἡ ἀνθρωπεία ἐπεπόνθει φύ σις, κατενεχθεῖσα διὰ τῆς ἁμαρτίας εἰς τὸν θάνατον, καὶ εἰς αὐτὸν τοῦ ᾳδου τὸν χῶρον, ον καὶ υλην βυθοῦ καὶ βάθος θαλάσσης ἐν τοῖς παροῦσιν ὀνομάζει.
|
|
[02359]
|
ειτα μετὰ ταῦτα, καὶ τοῦ ἐξάρχον τος αὐτῶν βασιλέως, ον δράκοντα προηγό ρευσεν.
|
|
[02565]
|
Καὶ ἀνέστησε μαρτύριον ἐν Ιακὼβ, καὶ νόμον εθετο ἐν Ισραὴλ, ον ἐτείλατο τοῖς πατράσιν ἡμῶν, γνωρίσαι αὐτὸν τοῖς υἱοῖς αὐτῶν, οπως αν γνῷ γενεὰ ἑτέρα, υἱοὶ οἱ τεχθησόμενοι, καὶ ἀναστήσονται, καὶ ἀπαγγελοῦσιν αὐτὰ τοῖς υἱοῖς αὐτῶν, ινα θῶνται ἐπὶ τὸν Θεὸν τὴν ἐλπίδα αὐτῶν, καὶ μὴ ἐπιλάθωνται τῶν ερ γων τοῦ Θεοῦ, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐκζη τήτωσιν, ινα μὴ γένωνται ὡς οἱ πατέρες αὐ τῶν, γενεὰ σκολιὰ καὶ παραπικραίνουσα·
|
|
[02590]
|
Οὐκ ἐκρύβη ἀπὸ τῶν τέκνων αὐτῶν εἰς γενεὰν ἑτέραν, ἐπαγγέλλοντες τὰς αἰνέσεις Κυρίου, καὶ τὰς δυναστείας αὐτοῦ, καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ α ἐποίησε, καὶ ἀ νέστησε μαρτύριον ἐν Ιακὼβ, καὶ νόμον ε θετο ἐν Ισραὴλ, ον ἐνετείλατο τοῖς πατρά σιν ἡμῶν, γνωρίσαι αὐτὸν τοῖς υἱοῖς αὐτῶν, οπως αν γνῷ γενεὰ ἑτέρα, υἱοὶ οἱ τεχθησό μενοι, καὶ ἀναστήσονται, καὶ ἐπαγγελοῦσιν αὐτὰ τοῖς υἱοῖς αὐτῶν.
|
|
[02688]
|
οἱ γὰρ ἐν σαρκὶ ον τες, Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται.
|
|
[02922]
|
[79.18] Γενηθήτω ἡ χείρ σου ἐπ' ανδρα δε ξιᾶς σου, καὶ ἐπὶ υἱὸν ἀνθρώπου ον ἐκρα ταίωσας σεαυτῷ.
|
|
[02969]
|
ἀλλ' ὁ σωτὴρ ἡμῶν ἐλ θὼν ἐπλήρωσεν αρτοις, ἑκάστῃ φυλῇ κόφι νον, καθ' ον ζητήσεις οσοι ἐν ἐρήμῳ αρτοι εὑρέθησαν πλείονες η πέντε, κοφίνων δὲ εὐ πόρησαν δώδεκα.
|
|
[02993]
|
Αφ' ου στέατος ψωμίσει ἡμᾶς ὁ Θεὸς, διδοὺς αρτον ζῶντα, ον αὐτὸς ἀρτο ποιεῖ ὁ Πατήρ.
|
|
[02999]
|
Τοῦτον ψωμίζει ὁ Θεὸς, ον δι' ἐντολῶν παιδεύει, καὶ τοῦτον χορτάζει, ον διὰ τῆς αὐτοῦ θεωρίας εὐφραίνει.
|
|
[03045]
|
Επειδὴ γὰρ ἐξ αὐτῶν εμελλεν βλαστήσειν ὁ Χριστὸς, συνελήλυθε δὲ τὰ εθνη πρόῤῥιζον ἀνασπᾶσ θαι τῶν Ιουδαίων τὸ εθνος, διδάσκει τὸ α γιον Πνεῦμα, οτι οὐ καθ' ἡμῶν κέχρηνται ταῖς ἐπιβουλαῖς, ἀλλὰ καὶ κατὰ τοῦ ἐν ἡμῖν ἀποκεκρυμμένου Χριστοῦ, ον ἀνθήσειν ἐκ τῆς Ιουδαίας φυλῆς προσηγόρευσε·
|
|
[03097]
|
[83.6,7] Αναβάσεις ἐν τῇ καρδία αὐτοῦ διέθετο ἐν τῇ κοιλάδι τοῦ κλαυθμῶνος, εἰς τὸν τόπον ον εθετο.
|
|
[03114]
|
Η πρόσωπον χριστοῦ λέγει τὸν σεσωσμένον λαὸν, ον καὶ Παῦλος μέλη Χριστοῦ καὶ σῶμα ἐκάλει.
|
|
[03450]
|
Παρ' ἡμῖν δὲ ὁ λαλῶν ἐν ἀκοῇ, λαλεῖ ἐ κείνῳ πρὸς ον ὁ λόγος·
|
|
[03691]
|
Μα κάριος ὁ ανθρωπος ον αν παιδεύσῃς, Κύ ριε, καὶ ἐκ τοῦ νόμου διδάξῃς αὐτὸν, τὸν πραΰναι αὐτῷ ἀφ' ἡμερῶν πονηρῶν.
|
|
[03694]
|
Εἰ δὲ ον παιδεύει, μακαρίζει, πᾶς ὁ παιδευόμενος ὑπ' αὐτοῦ ἀπαθὴς γί νηται, τοῦτον γὰρ καὶ ἀγαπᾷ Κύριος·
|
|
[03725]
|
Ερεῖς δὲ καὶ αλλως μικρὸν ανωθεν, ὡς δη μιουργὸς ἡμῶν ὑπάρχων καὶ κηδεμὼν, καὶ πᾶν ἀγαθὸν ἡμῖν ἐκ σοῦ νομίζομεν ειναι, ἀλλ' ἐπεὶ φαύλους τινὰς ὁρῶμεν τοὺς ἀθώους καταδικάζοντας, μὴ ετερος θρόνος ἀνομίας σύνεστίν σοι, δι' ον οι σοι παραινοῦνται θε ράποντες;
|
|
[03727]
|
νόμον γὰρ τῶν ἁπάντων ἀνέδειξας βασι λέα, καθ' ον τὸ πᾶν διοικεῖται.
|
|
[03774]
|
τί δὲ περὶ τοῦ Θεοῦ, ον οὐδεὶς γνοὺς ἁμαρτά νει ετι;
|
|
[04109]
|
Αναβαίνου σιν ορη καὶ καταβαίνουσιν πεδία εἰς τὸν τό πον, ον ἐθεμελίωσας αὐτῷ.
|
|
[04230]
|
[104.26,27] Εξαπέστειλε Μωσῆν τὸν δοῦ λον αὐτοῦ, Ααρὼν, ον ἐξελέξατο αὐτόν.
|
|
[04598]
|
Εἰ διὰ τοῦτο ὑψώσει τὴν κεφαλὴν αὑτοῦ ὁ Χρισ τὸς, ἐπειδὴ ἐκ τοῦ χειμάῤῥου τοῦ ἐν τῇ ὁδῷ επιεν υδωρ, τάχα ὁ χείμαῤῥος τὸν ἐν τῷ βίῳ τούτῳ θάνατον αὐτοῦ σημαίνει, ον ἐν εὐαγ γελίοις ποτήριον ὀνομάζει·
|
|
[04632]
|
ουτω καὶ ἐνταῦθα εἰπὼν τὸν φόβον, οὐκ ἐκεῖνον μόνον λέγει τὸν ἀπὸ τῆς γνώσεως, ον καὶ δαίμονες εχου σιν, ἀλλὰ καὶ τοῦτο προτίθησι λέγων·
|
|
[04758]
|
[117.22] Λίθον ον ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδο μοῦντες, ουτος ἐγεννήθη εἰς κεφαλὴν γω νίας.
|
|
[05068]
|
ἡ δὲ τοῦ φαύ λου οὐ τοιαύτη, ἀλλὰ μὴ δυναμένη κρατεῖν ον διδάσκεται λόγον Θεοῦ·
|
|
[05130]
|
[118.39] Περίελε τὸν ὀνειδισμόν μου ον ὑ πώπτευσα, οτι τὰ κρίματα σου χρηστά.
|
|
[05300]
|
Εὐαρεστούμενος ἀντὶ τοῦ, ἀγαθόν μοι ἐσ τιν ὁ νόμος, ον ἀπὸ τοῦ στόματός σου ἐλά λησας.
|
|
[05326]
|
Η οἱ τὸν Θεὸν φοβού μενοι, τῷ μηδὲν αὐτοὺς ὑστερεῖν τέλειοί εἰ σιν, οντες δὲ τοιοῦτοι, ἀγαθοὶ τυγχάνουσιν κατὰ τὸν ον εχουσι φόβον·
|
|
[05448]
|
Τὸν καιρὸν τῶν πειρασμῶν καιρὸν ὠνό μαζε ταπεινώσεως, καθ' ον μάλιστα θλίβε ται ἡ ψυχὴ, ἀφ' ου οὐδὲν ετερον ῥύεται ὡς ἡ θεωρία τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ.
|
|
[05532]
|
Λύχνος ἐστὶν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ον παρεδέξατό τις, δι' ου πεπίσ τευκε τῷ Θεῷ, ουτος ουν εστω καιόμενος, καὶ μηδέποτε σβεννύσθω.
|
|
[05544]
|
ἀλλὰ πλειόνων ον των τῶν λογικῶν ζώων (εἰς ἀγγέλους γὰρ διῄρηνται καὶ ἀνθρώπους), οἱ μὲν αγγελοι τὴν νοερὰν ἀεὶ ζῶσι καὶ μακαρίαν ζωήν·
|
|
[05616]
|
ἐπειδὴ ἀντὶ τοῦ Θεῷ ἀ νοῖξαι τὴν θύραν τῆς ψυχῆς καὶ τὸν Χρισ τὸν παραδέξασθαι, τὴν ἁμαρτίαν προσηκά μεθα, παραδιδόμεθα ἐκείνῳ ον παρεδεξάμε θα ἐπὶ τῷ κολασθῆναι ὑπ' αὐτοῦ.
|
|
[05913]
|
η ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ανθρωπος, ον ὠνόμα σεν ἡ γραφὴ εσω ανθρωπον.
|
|
[06227]
|
αὐτὸ ον τὸ αγιον τοῦ Θεοῦ καὶ ανθος, ωστ' αν εἰπεῖν·
|
|
[06268]
|
Περὶ δὲ τοῦ λαοῦ φησιν η οτι δίκην αὐτὸν ἀπαιτήσει, καὶ παύ σεται μετὰ ταῦτα, η οτι ἐκδικήσει μὲν τὸν λαὸν, ἐπ' αὐτῷ δὲ παρακληθήσεται, ον διὰ τὴν ἐκείνων ἀξίαν [οἰκτειρεῖ], οπου γὰρ πα ράκλησις, συγγνώμης χρεία καὶ φιλανθρω πίας καιρός.
|
|
[06691]
|
Οἱ εξω οντες τῆς Ιερουσαλὴμ υἱοὶ ον τες ἐν τῇ διασπορᾷ, καὶ μήπω ἐπανελθόντες διὰ μετανοίας, οὐκ εὐλογοῦνται τοσοῦτον ο σον οἱ οντες ἐν αὐτῇ·
|
