|
[0204A]
|
Quomodo ergo discernere audebit Hermogenes, atque ita subjicere Deo materiam, aeternam aeterno, innatam innato, auctricem auctori?
|
|
[0212B]
|
Si necessaria est Deo materia ad opera mundi, ut Hermogenes existimavit, habuit Deus materiam longe digniorem et idoneiorem, non apud philosophos aestimandam, sed apud prophetas intelligendam, Sophiam [0212C] suam scilicet: haec denique sola cognovit sensum Domini.
|
|
[0213C]
|
Ita et hoc nomine materiam Deo praeponit Hermogenes, praeponendo eam Filio.
|
|
[0228A]
|
Sed dum illam Hermogenes inter colores suos invenit (inter Scripturas enim Dei invenire non potuit, satis est quod omnia et facta a Deo constat, et ex materia non constat: quae etiam si fuisset, ipsam quoque a Deo factam credidissemus, quia nihil [0228B] innatum praeter Deum praescribentes, obtineremus.
|
|
[0213A]
|
Agnoscat ergo Hermogenes [0213B] idcirco etiam Sophiam Dei natam et conditam praedicari, ne quid innatum et inconditum praeter solum Deum crederemus.
|
|
[0210C]
|
Nam et Hermogenes expugnat quorumdam argumentationes, [0210D] dicentium mala necessaria fuisse ad illuminationem bonorum, ex contrariis intelligendorum.
|
|
[0197A]
|
Hermogenes adhuc vivens docebat dari materiam aeternam, hoc innixus principio, bonum et optimum esse Deum, qui bona atque optima tam velit facere, quam scit, imo nihil non bonum, atque optimum et velle eum, et sapere.
|
|
[0210B]
|
Ita unde bonum constitit, jam negabit Hermogenes inde illud constare potuisse.
|
|
[0226B]
|
Quid respondebit Hermogenes?
|
|
[0206C]
|
Et tamen unde nobis persuadet Hermogenes malam esse materiam?
|
|
[0238B]
|
Igitur in quantum constitit materiam nullam fuisse, ex hoc etiam quod nec talem competat fuisse qualis inducitur, in tantum probatur omnia a Deo ex nihilo facta, nisi quod Hermogenes cumdem statum describendo materiae, quo est ipse, inconditum, confusum, turbulentum, ancipitis et praecipitis et fervidi motus, documentum artis suae dum ostendit, ipse se pinxit.
|
|
[0203A]
|
Sic aliquid et non totum materiae habere, ita illi nihil reliquit Hermogenes, quod non et materiae contulisset: ut non materia Deo, sed Deus potius materiae comparetur.
|
|
[0204C]
|
Sane et sibi praestitit aliquid materia, ut et ipsa cum Deo possit agnosci coaequalis Deo, imo et adjutrix: nisi quod solus eam Hermogenes cognovit, et haereticorum patriarchae philosophi.
|
|
[0219B]
|
Ita Hermogenes, etsi materiam ostenderet nominatam, deberet eamdem probare terram quoque cognominatam, ut ita utrumque illi vocabulum vindicaret.
|
|
[0229C]
|
De caetero vero statu materiae, etsi non est retractandum, prius enim erat ut eam esse constaret, tamen ac si constiterit, persequendus est ordo: quo [0229C] magis eam non esse constet, cujus nec reliquus status consistat, simul ut contrarietates suas agnoscat Hermogenes.
|
|
[0202C]
|
XXXII, 39, 40): sed mendacem eum faciet Hermogenes.
|
|
[0201B]
|
Ita Hermogenes duos deos infert.
|
|
[0200C]
|
Adjiciam et ego propter non [0200C] intelligentes, quorum Hermogenes extrema linea est, et quidem epinoemata illius retorquebo adversus illum.
|
|
[0205B]
|
Dominio non suppetente eligat Hermogenes, quid Deo congruat, precario an vi de materia cuncta fecisse.
|
|
[0200A]
|
Argumentari tibi videor, Hermogenes.
|
|
[0198A]
|
Praeterea pingit illicite, nubit assidue; legem Dei in libidinem defendit, in artem contemnit; bis falsarius, et cauterio et stylo; totus adulter, et praedicationis et carnis siquidem etnubentium contagio foetet, nec ipse apostolicus Hermogenes in regula perseveraverit.
|
|
[0195D]
|
[0195D] Hermogenes iste natione fuit afer, professione pictor, alius omnino ab eo de quo, cum Phygello seu Phileto, loquitur Apostolus, II ad Timoth.
|
|
[0222B]
|
Unde ergo compertus est Hermogenes informem et confusam et inconditam illam fuisse, quae ut invisibilis latebat: aut si hoc a Deo revelatum est, probare debet.
|
|
[0206A]
|
Audiat igitur et Hermogenes, dum alibi de mali ratione distinguimus, interim se quoque nihil egisse hac sua injectione.
|
|
[0230B]
|
Nisi quod si tam rectas lineas ducis, Hermogenes, quam ratio ista, pictor te bardior non est.
|
|
[0210A]
|
Porro si bonum, neque ex materia factum est, quia non erat in illa, ut in mala; neque ex Deo, quia nihil potuit ex Deo fieri, sicut definit Hermogenes: invenitur bonum jam ex nihilo factum, ut ex nullo [0210B] factum, ut neque ex materia, neque ex Deo.
|
